Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Τάκη, όντως μ' εντυπωσίασες! Respect!




Για κάποιους στα ΜΜΕ ήταν σοκαριστική η πρόβλεψη του Τάκη Μπαλτάκου πως η "Πρώτη Φορά Αριστερά" στην διακυβέρνηση της χώρας θα κατέληγε σε "νέα συμφωνία της Βάρκιζας".

Οι προβλέψεις του Μπαλτάκου είναι ένδειξη του τρόπου σκέψης των φωτεινών εκπροσώπων της αστικής τάξης οι οποίοι  ενίοτε αποκαλύπτουν την αλήθεια, συνήθως όταν αυτό εξυπηρετεί κάποια σκοπιμότητα, οποιαδήποτε άλλη από την επικράτηση της αλήθειας... Αλλά κάποιες αλήθειες είναι συχνά αναγκασμένοι να τις πουν.

Έτσι φαίνεται ότι η ιδεολογία της αστικής τάξης, το σύστημα πίστης της,  δεν είναι αυτή που εμφυσά στον "λαό". Δεν είναι πάντα το ψέμα που οι μηχανισμοί της κάνουν σίγουρο ότι θα  καταναλώνει ο πληθυσμός με ποικίλους μεθόδους "υποχρεωτικής σίτισης". Αν υπάρχει ένας κοινός ιδεολογικός τόπος της τάξης των εκμεταλλευτών και προνομιούχων, αυτός είναι η χρησιμοποίηση της ιδεολογίας για διασφάλιση και διαιώνιση της θέσης της στις σχέσεις παραγωγής του καπιταλισμού. Αυτό σημαίνει χρήση ιδεολογημάτων, σ' έναν ακατάπαυστο ψυχολογικό πόλεμο,  τα οποία δεν συνιστούν μιαν ενιαία κοσμοθεωρία, και στα οποία οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Έχει προ πολλού παρέλθει η εποχή που οι αστοί ήταν προοδευτική τάξη και μπορούσαν να πιστέψουν πως η αλήθεια ήταν με το μέρος τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι βρίσκονται σε συνεχή και καθολική πλάνη... Αλίμονο τους αν ήταν έτσι. Κατέχουν την αλήθεια για την τάξη τους, την οποία ενίοτε ομολογούν, πάντα όμως τυλιγμένη σε ιδεολογήματα που συνιστούν το συνολικό ψεύδος στο οποίο πρέπει να πιστεύουν οι καθυπότακτοι τους. Στο παράδειγμα του Μπαλτάκου, είναι προφανές ότι κρίνει το πολιτικό γίγνεσθαι με διαύγεια, αλλά την αλήθεια που εκφράζει στο συγκεκριμένο παράδειγμα την περιτυλίγει στο ιδεολόγημα της Ελληνικής Ορθοδοξίας. "Η Ελλάδα είναι Βυζάντιο " λέει, για να ομολογήσει πως "δεν ανήκομε στην Δύση"...

Το φρόνιμο για τον εργάτη που τους ακούει είναι πάντα να ρωτάει: όταν ο αστός λέει μιαν αλήθεια, ποιάν άλλη αλήθεια κρύβει και δεν ομολογεί;

Φυσικά, δεν είναι " ανακάλυψη" να πεις ότι το πρωτοπόρο και πλέον αφυπνισμένο τμήμα της εργατικής τάξης που μπορεί να κάνει προβλέψεις για το "τι μέλει γενέσθαι", με βάση μια  πληροφορημένη ανάλυση, δεν έχει αποκλειστικότητα στην κατοχή της αλήθειας. Εντούτοις, αυτό το τμήμα του πληθυσμού πρέπει να θεωρεί αναμενόμενο ότι, έχοντας υπερβεί την "κυρίαρχη ιδεολογία", στο πλατό από το οποίο το τοπίο φαίνεται διαυγές, θα συναντήσει τους αστούς, απέναντι, με το ίδιο τοπίο στην εξίσου διαυγή  θέα τους.

Και βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα είναι: με δοσμένο ότι κι αυτοί, οι αστοί, μπορούν να διαβάζουν την ροή των πολιτικών πραγμάτων και να διαβάζουν τις διαθέσεις των καταπιεσμένων, πώς η επαναστατημένη εργατική τάξη, εννοώ αυτήν που δεν μασάει το ψέμα, δύναται να πράττει με τρόπο που, αν δεν είναι απρόβλεπτη, να είναι ανεξέλεγκτη απ' τους ταξικούς της αντίπαλους; Το πρώτο βήμα χειραφέτησης ίσως είναι η ικανότητά της να εκπλήσσει τους αστούς, όπως αρκετά  συχνά καταφέρνουν να κάνουν οι αστοί με τους προλετάριους.

Ή έκφραση "Συμφωνία της Βάρκιζας", που μπαίνει στο στόμα του Μπαλτάκου, σηκώνει τεράστιο συναισθηματικό βάρος για την αριστερά που έχει τις προπατορικές ρίζες της στην εθνική αντίσταση. Το ΚΚΕ είναι πολύ προσεκτικό με τις εκφράσεις του, κι απ' ό,τι ξέρω, δεν έχει χρησιμοποιήσει την έκφραση αυτή για να χαρακτηρίσει την άθλια  κατάληξη του Συριζα. Στο ιστολόγιο, παρεμπιπτόντως, τη χρησιμοποιώ σαν τακτική αποδόμησης αξιώσεων του Σύριζα να έχει καταβολές στην Εθνική Αντίσταση, και φυσικά για υπονόμευση του υποκριτικού πατριωτισμού που προβάλει, όπως και του Παιγνίου της "αντίστασης στους δανειστές κι εταίρους" του.

Οι απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις που έγιναν στον Τάκη Μπαλτάκο από τον Βασίλη Χιώτη την 1η Ιουνίου 2014, μ' εντυπωσιάζουν για ένα χαρακτηριστικό τους: το πόσες φορές δανείζεται από  τη γλώσσα των κομμουνιστών για να μιλήσει για την αριστερά και όχι μόνο... Οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης θέλουν να δείχνουν πως μας  διαβάζουν περισσότερο απ' ότι εμείς αυτούς - πράγμα που μπορεί και να αληθεύει!

"Πώς είδε ένας κατά δήλωσή του  αντικομμουνιστής τις προοπτικές της Αριστεράς στην Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές και ένα χρόνο πριν τις βουυτικές της 25ης Γενάρη; 
«Πρόκειται για ιστορική στιγμή, αναμφισβήτητα. Πρώτη φορά η Κεντροαριστερά και η Αριστερά μπορούν να σχηματίσουν μια παντοδύναμη κυβέρνηση με 174 έδρες στη Βουλή, αν βέβαια διατηρήσουν στις εθνικές εκλογές τα ποσοστά των ευρωεκλογών. Δεν θα τα καταφέρουν όμως. Όπως δεν τα κατάφερε το ΕΑΜ το 1945. Θα έχουμε νέα Συμφωνία της Βάρκιζας. Πάλι θα "παραδώσουν τα όπλα", τηρουμένων βέβαια των αναλογιών ανάμεσα στο 1945 και στο σήμερα».
Τι θέλετε να πείτε;
«Στους κόλπους της ευρύτερης Αριστεράς η αστικοποίηση αργά, μαυλιστικά και ανεπαίσθητα έχει προχωρήσει ως τον μυελό των οστών. Οι ίδιοι δεν το νιώθουν αυτό, αλλά ένας έμπειρος παρατηρητής το βλέπει ξεκάθαρα. Εχουν "μαλακώσει" πολύ, κύριε Χιώτη. Οταν έρθει η στιγμή για κρίσιμες αποφάσεις, θα σαστίσουν. Σαν ταλαντευόμενοι μεσοαστοί θα αντιδράσουν, αφού οι προλετάριοι σπανίζουν στην ηγεσία τους. Πόσοι από αυτούς γεννήθηκαν στα "Κουντουριώτικα"; Είναι μια ιστορική στιγμή, αλλά η Αριστερά θα αποτύχει στην αξιοποίησή της».
Είστε τόσο σίγουρος;
«"Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μία στάλα. Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα" έγραψε ο Σεφέρης. Και αυτή θα είναι η μοίρα της Αριστεράς. Η κρυφή γοητεία της "αγοράς" είναι ανώτερη από τις υποσυνείδητες  δυνατότητές τους. Είναι αποφασισμένοι αλλά όχι σκληραγωγημένοι. Προβλέπω οξύτατη κρίση στους κόλπους τους και φαρμακερή διχόνοια».
 
Αν, παρ' όλα αυτά, τα καταφέρουν;
«Θα πρόκειται για μια θλιβερή εξέλιξη. Η χώρα θα "παγκοσμιοποιηθεί" σε βαθμό αφελληνισμού και οι αστικές αξίες και οι μύθοι με τους οποίους θεμελιώθηκε το οικοδόμημα του Νέου Ελληνισμού θα υποστούν οριστική ταπείνωση. Οι παραγωγικές επενδύσεις θα απομειωθούν, με αποτέλεσμα την περαιτέρω οικονομική δυσπραγία των λαϊκών στρωμάτων, αφού κάθε ρεφορμιστική απόπειρα βίαιης νόθευσης του καπιταλισμού καταλήγει πάντα σε τραγωδία».
Βεβαια, δεν είπε ο Μπαλτάκος οτι η "θλιβερή εξέλιξη" στην οποία αναφέρεται, δεν αφορά μόνο την περίπτωση που θα αποτύχουν, αλλά και την περίπτωση που " θα τα καταφέρουν". Άλλωστε, μέσα στην σύγχιση που προκαλεί η προδοσία των εξαγγελιών του Σύριζα, έχει αρχίσει να φαίνεται πως αυτό που πολλοί θεωρούν αποτυχία του Σύριζα (το να μην κάνει ό,τι υποσχέθηκε), ήταν κι η μεγάλη του επιτυχία...

✴✴✴

Το απόσπασμα από την συνέντευξη, από το βήμα,
Μια αναφορά σ' αυτο που μου κέντρισε  αρχικά την προσοχή, σε σχόλιο στον Αδέσποτο Σκύλο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου